تعلیم و تربیت جدید

نگاهی نو به تعلیم و تربیت و ایجاد لوازم این تربیت نو

 

وقت خواب کودکان چگونه تنظیم شود ؟
اغلب مادران در مورد خواب کودکان کوچک و شیرخوار نیز نگرانی دارند . باید گفت خواب نیاز بدن است و زمانیکه این نیاز برسد ، کودک دیگر نمی تواند مقاومت بکند . پس نگران کم خوابی فرزند خود نباشید . این نیاز در کودکان مختلف متفاوت است . اگر دقت کنیم می بینیم ، فاصله خواب کودکان شیرخوار کم و هر چه بزرگتر می شوند ، این فاصله بیشتر می شود . کودک تا قبل از مدرسه اگر دیر بخوابد و یا با بزرگسالان تا دیر وقت بیدار بماند مانعی ندارد . ولی ، بایستی دقت شود که در زمان خوابیدن او قصه های ترسناک و یا فیلم های وحشتناک نبیند زیرا ممکن است در خواب دچار کابوس شود و یا شدت عصبی بودن او به حدی باشد که دچار سومنامیولیسم ( در خواب راه رفتن ) یا آنورزی ( شب اداری ) و یا در خواب حرف زدن شود . ولی زمانیکه در مدرسه می رود باید ساعت معینی در اوایل شب به رختخواب برود ، که فردای آن روز با انرژی بیشتر در مدرسه ب فعالیت ذهنی و اجتماعی خود بپردازد ، و در کلاس کسل نباشد و دچار اُفت تحصیلی نشود .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:وقت خواب کودکان,, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

معیار تربیت فرزندان چیست ؟
بطور کلی ویژگیهای خاصی را برای تربیت باید در نظر گرفت و الگوهای تربیتی باید دارای صفات عالیه و اخلاقی سنجیده انسانی باشد . معیاریهای نادرست و نسنجیده ، با عالیترین قواعد و دستورات هم نمی توانند به اصلاح کودکان ناسازگار بپردازند و فقط معیارهای صحیح و سنجیده است که والدین را در امر تربیت موفق خواهد کرد . در پرسشگری عدهّ ای چنین آماری را مشخص کرده اند .
30% از والدین در تربیت ، معیارهای ارزشی مانند درستگویی و صداقت و محبت را ملاک قرار داده اند .
13% استفاده از تربیت دینی .
13% براساس آنچه که خود نداشته اند در مورد فرزندان خود عملکرده اند و خواسته اند .
12% نیز علایق شخصی خود را روی کودکان عمل کرده اند .
9% بقیه عقده های فرو خفته خود را در فرزندان بیدار کرده اند .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:تربیت فرزندان چیست,اموزش تربیت فرزندان,تربیت فرزندان,تربین,فرزندان,, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

گاه پدر برای تأمین معاش خانواده ، ناگزیر از اشتغال و فعالیت در بیرون خانه می باشد . در این صورت مادر مجبور است نقش پدر را هم در مقابل فرزندان به عهده بگیرد . در چنین شرایطی چه مشکلاتی به وجود می آید و راه عملکرد مطلوب چیست ؟
پاسخ :
پدر ، با توجه به مسؤولیتها و اعتباری که در خانواده دارد ، تمام افراد خانواده ، جای خالی او را به روشنی احساس می کنند و هر یک از فرزندان ، به تناسب سن و به میزان آگاهی ، دلبستگی خود به پدر ، همواره از دوری وی رنج می برند و بویژه پدرانی که ، در سایه گاهی تجربه ، با دلسوزی و ملاطفت پدران بافرزندانشان زندگی می کنند . در غیاب خود ، فرزندانشان را با اندوه بیشتری روبرو می سازند .
هر چه این وابستگی عاطفی ، بین پدر و فرزندانشان بیشتر باشد ، بی تابی ها و بی قراری های آنان در غیبت پدر ، نمایان تر خواهد بود و چه بسا در چگونگی کارهای روزمره و امور تحصیلی شان هم ، تأثیر سوء بگذارد و باعث کم کاری و نافرمانی و انجام ندادن وظایف فردی و یا بد آموزیهای آنان شود .
در اینجاست که هر مادر آگاه می تواند تدبیری بیندیشد و روش هایی انتخاب کند تا در نبودن حضور فیزیکی پدر در خانه ، نه فقط رشته امور خانواده پاره نشود و فرزندان سر ناسازگاری نجویند ، بلکه موجبات همبستگی و پیوستگی استوار خانواده را نیز فراهم سازد .
مادر دانا می تواند با روش هائی که چند مورد از آنها به اختصار شرح داده می شود آثار منفی عدم حضور روزانه ی پدر را در خانه و خانواده ، به میزان مؤثر و قابل توجهی کم و حتی بی اثر نماید .
الف : از راه گفت و شنود با فرزندان و توجیه هر چه بیشترشان و آگاهی دادن به آنان . لازمست با حوصله بسیار ، در موقعیت های گوناگون ، به فرزندان فهمانیده شود که پدر ، برای تأمین خانواده و تضمین سعادت آیندشان ، از راحتی و استراحت خود دست می کشد و بام تا شام ، در اداره ، مغازه و یا سایر محلّ های کار به تلاش معاش مشغول می شود .
در این راه ، مادر می تواند با تکیه برجایگاه ویژۀ خود و به کمک نفوذ کلامش ، توجه فرزندانش را به اهمیّت کار و فداکاری پدر جلب و با در نظر گرفتن شرایط سنّی و میزان توانائیهای جسمی و روانی هر یک ، انجام برخی از کارهای خانه را به فرزندانش واگذار نماید و در صورت مشاهده ی هر گونه خودداری یا تعلّل و سستی از فرزندش بدون ابزار خشونت و پرخاش ، با لحن و زبان ملایم و با محبت مادرانه ، فرزندش را به قبول مسؤولیّت پذیری و انجام به موقع وظایفش تشویق کند و برای ایجاد رقابت سالم و رغبت بیشتر فرزندان به مشارکت داوطلبانه ، توصیه می شود که هر مادری در طول هفته ، وقتی که پدر خانواده در آسایش و آرامش قرار دارد ، به تدریج یک یا چند مورد انجام کارهای کوچک و بزرگ هر یک از آنان را در جمع خانواده مطرح کند ، بشرطی که تعریف از کاریکی ، تحقیر یا رنجیدگی دیگر فرزندان را فراهم نسازد و با آمادگی ذهنی قبلی که برای پدر خانواده به وجود آورده است ، موجبات تشویق ایشان را از طرف پدر فراهم نماید و این برنامه را به فراخور ذوق و استعداد فرزندانش به نحوی پیاده کند ، تا در طول هر سال ، تمام فرزندان خانواده فرصت پیدا کنند خودی نشان دهند و از مهر پدر و تشویق مستقیم اعضای خانواده برخوردار شوند و هیچیک از این حیث کمبودی احساس نکنند که کمترین غفلت در این زمینه ، تخریب روانی فرزندان حساس را به دنبال خواهد داشت و جبران آن آسان نخواهد بود .
به هر صورت هر گونه ایجاد جار و جنجال و امر و نهی یک سویه از طرف مادر و یا شکایت بردن پیش پدر ، نه فقط اداره کار فرزندان را ، در غیاب پدر آسان نمی کند ، بلکه در دراز مدت ، به رنجش و رنجیدگی و بیگانگی فرزندان و عدم اعتماد آنان به خانواده و گریز از محل امن خانه خواهد انجامید .
ب : حال که پدر ، به علت اشتغال در بیرون ، در خانه حضور فیزیکی ندارد ، او می تواند هر شب ، یا در اوقات حضور در خانه ، برخی مسؤولیت ها و کارهای جاری خانه و خانواده را ، با رعایت شرایط سنّی و توانائیهای جسمی و روانی افراد خانواده ، بین همسر و فرزندانش تقسیم نماید و از محل کارش ، تلفنی در جریان چگونگی امور خانواده اش قرار گیرد و یا بار رایزنی مادر و گاهی با مشورت بعضی از فرزندان ، دستورالعمل های جدید به خانواده بدهد و یا از آنان مدد فکری بگیرد تا همگی اعضای خانواده ، حتّی در غیاب پدر ، حضور روانی او را درک و لمس نمایند .
بدیهی است این سفارش ، شامل آن دسته ازپدرانی که حضور فیزیکی درخانه دارند و یا از قبول مسؤولیتهای پدری گریزان هستند و یا با سختگیریهایشان عرصه را به همسر و فرزندانشان تنگ می نمایند ؛
نیست . برای آنان توصیه های دیگری است که در اینجا مجال بحث نمی باشد .
بنابراین هر مادر دانا و آگاه می تواند ، با هماهنگی که با پدر خانواده بعمل می اورد ، ترتیبی بدهد تا بصورت طبیعی و عملی عادی ، ارتباط تلفنی پدر خانواده و حضور روانی او با فرزندانش برقرار گردد و بدون اینکه حساسیت هایی را برای آنان به وجود آورد ، این کار را تداوم بخشد . تا ضمن تحکیم جایگاه پدر ، باعث تأمین آرامش روحی و جسمی افراد خانواده شود .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:نقش,پدر,مادر,اجرای نقش پدر توسط مادر,مشکلات,مشکلات خانواده, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

برخی کودکان وقتی از مهد کودک بر می گردند ، خمیر و کاغذ رنگی و مداد رنگی بچّه های دیگر را بر می دارند و با خود به خانه می آورند . چگونه باید عمل کنیم تا این رفتار قطع شود ؟
می توانید آن وسایل را به همراه او به مهد کودک برده و بگوئید آن اشیاء از شما نیست و متعلق به دیگران می باشد و بلافاصله وسایل مورد علاقه او را اعم از خمیر بازی ، انواع و اقسام مداد رنگی و کاغذ رنگی زیادی برای او خریده در کیفش بگذارید . چون کودک از دیدن کیف های پُر و رنگ و وارنگ همکلاسی های خود لذّت می برد . وقتی وسایل زیاد کیف او ، از طریق بصری او را ارضاء کند ، دیگر دست به وسایل دیگران نمی زند . فقط باید اشباع و ارضاء شود و در ضمن بداند که والدین همیشه کیف او را وارسی و آن را کنترل می نمایند .
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:مشکلات کودکان,تربیت فرزندان,اموزش تربیت فرزندان, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

چگونه به کودکانی که از چگونگی به دنیا آمدنشان می پرسند  پاسخ دهیم ؟
نحوه پاسخ دادن به چنین کودکی با نحوه ی سؤال کودک مشخص می شود . باید دید سؤال تا چه حدّی پخته است و درک در چه حدّی است ! به همان میزان می توان پاسخ داد . اگر کودک سؤال کند من از کجا آمده ام ؟ و یا چرا خواهرم دختر و چرا من پسرم ؟ دقیقاً شرط بالا را باید رعایت کرد . یعنی به میزانی باید پاسخ داد که متناسب با درک و ظرفیت ذهنی او باشد . بسته به پختگی سؤال او دارد و شما هم باید در همان مرز با او پیش بروید و درست و صحیح پاسخ او را بدهید ؛ تا زمانیکه بزرگ شد و به پاسخ شما فکر کرد ، شما را به بی دانشی متهم ننماید .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:کتاب 100 پرسش 100 پاسخ,پرسش,پاسخ,چگونه به کودکانی که از چگونگی به دنیا آمدنشان می پرسند پاسخ دهیم ؟, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

چگونه باکودک 3 ساله ام که مرتب لجبازی می کند و هر کاری را از او می خواهم که انجام دهد نه تنها انجام نمی دهد بلکه عکس آن عمل می کند ، رفتار کنم؟
بچّه دوست دارد خلاف میل شما عمل کند ، بطور کلی آدمهای لجباز در مخاطب خود ایجاد واکنش های منفی می کند . در دو مرحله سنی لجبازی وجود دارد .
1-    در سن دو تا سه سالگی لجبازی می کند . او نمی خواهد با شما لجبازی کند ، بلکه دارد تجربه می کند . پس شما خود را درگیر نکنید و خیلی محترمانه از کنار مسأله بگذرید .
در سه سالگی هسته اصلی شخصیت یعنی Igo  ( ایگو ) یا ( من ) فرد در حال رشد است . مثلا وقتی به او می گوئیم (( پایت را در آب نزن )) او عملا به ما می گوید ، می خواهم بدانم چطور می شود . دقیقا می خواهد تجربه کند نه اینکه با شما لجبازی نماید . مطمئن باشید بی اعتنا بودن شما نتیجه بهتری دارد . زیرا با بچّه های لجباز ، بزرگتر ها نباید لجبازی کنند . باید روش را عوض کرد .
گاهی حتی ممکن است با دلایل منطقی شما هم کودک عمل نکند ، ولی بعد از مدتی خواهید دید که
آورد همان منطق شما را خود او ارائه می دهد و حتّی آن منطق را از آن خود می داند .
اگر دختر 6 ساله شما لجبازی می کند ، دقت کنید که هرگز نزد خودش شکایت او را به پدرش نکنید ، چون دختران در این سن حالت (( اودیپال 1)) دارند ؛ یعنی سعی می کنند مورد توجه پدر قرار بگیرند . دوست ندارند این رابطه خراب شود و هرگز به او نگویید (( به پدرت خواهم گفت )) و به پدر هم تذکر دهید که هرگز نگوید ، (( مادرت گفته تو . . . . ))
در دوره نوجوانی و بلوغ نیز لجبازی وجود دارد که خود نوعی اعتراض است . نوجوان می خواهد دقیقاً حالت استقلال را حس کند و می خواهد بگوید (( من بزرگ شده ام و مستقل هستم )) . با . نوجوان خودش ناراحت می شود که چرا گوش به حرف شما نداده و در زمینه هایی هم متضرر شده جوانان لجباز ، بهتر است مؤدبانه تر و مهربان تر صحبت کنید تا بتوانید لجبازی آنان را بهبود بخشید است ولی به نوعی با رفتار خود نشان می دهد که قصد دارد جبران کرده و دل بزرگترها را به دست. باید دید آیا والدین هم لجبازی دارند اگر چنین است رفع کنید تا اثر بدی روی فرزندان نداشته باشد.
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:لجبازی کودکان,رفع مشکل لجبازی کودکان,اموزش کودکان,تربیت فرزندان, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

- ، چگونه دفاع از خود را به فرزندم که هنگام بازی از دوستان خود کتک می خورد، بیاموزم ؟
باید به کودک خود بیاموزیم که نباید کسی را بزند ، و نه از کسی کتک بخورد . بلکه باید از خود دفاع کند و مثلاً اگر او را مورد حمله قرار داده و می خواهند کتک بزنند ، جلو دست آنان را بگیرد و یا دیگران را خبر کند ، تا آنان وارد مسأله شده و خود عکس العملی نشان ندهد . از زور گفتن و پرخاش کردن به دیگران پرهیز کند . حرف منطقی را بپذیرد .
اگر مورد حمله قرار گرفت و مجبور شد ، به میزانی که باید و مناسب است از خود دفاع کند ، و مسلماً جامعه ، روحیه حمله و تهاجمی را نمی پذیرد . خانواده ها نیز نباید در این زمینه وارد شوند و از کودک حمایت و یا معترض او شوند ، مگر در صورتی که کودک ، مسأله را با شما در میان بگذارد و از شما کمک بخواهد . در این صورت واسطه گری مناسب و محدود کافی است . زیرا باید کودک یاد بگیرد که نباید آسیب پذیر باشد ، و باید فقط در حد دفاع به مقابله برخیزد .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:مشکلات کودکان,تربیت فرزندان,اموزش تربیت فرزندان,100 پرسش,100پاسخ, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

ضعف تربیتی بچّه ها را در چه می بینید ؟
مهمترین عامل که باعث احساس ناامنی و انحراف در فرزندان می شود اختلاف موجود بین والدین است . طبق آمار داده شده :
36% از پاسخگویان ضعف تربیتی را در کودکان ، اختلاف والدین دانسته اند .
20% مشکلات اقتصادی را عامل درست تربیت نشدن کودکان .
10% فیلم هایی که روزانه از تلویزیون پخش می شود و ادب و عفت کلام در آن وجود ندارد .
5% محیط مدرسه و دوستان در تربیت فرزند ما مؤثرند .
20% به عدم توجه والدین در تربیت فرزندان .
3% مطبوعات مقصرند .
5% نیز به عهده ویدئو و ماهواره هاست .
1% هم سایر مسائل و امورات جنینی مؤثرند .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:ضعف تربیتی فرزندان,اموزش تربیت فرزندان,اموزش تربیت کودکان, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

روش مطالعه صحیح چگونه است ؟ آیا بلند خواندن بهتر مؤثر است ؟ آیا همراه با موزیک می شود مطالعه کرد ؟
-         عادت به مطالعه کنیم و در کنار عادت باید ایجاد نیاز نمائیم .
-         برای هر سنی می توان روشی را رعایت کرد . کودک را با ابزار حسی می شود به سوی مطالعه کشاند ، و نوجوان را با روش استدلالی و منطقی آشنا کرد .
کودک برای مطالعه مقاومت کرده و گریز می زند . در یادگیری باید اول توجه کند . در مطالعه روشهای فردی وجود دارد و هر کس به طریقی مطالعه می کند .
-         مطالعه قبل از خواب بهتر از مطالعه بعد از خواب است .
-         عدّه ای شب می خوابند و صبح هم برمی خیزند و می خوانند در حالیکه صبح باید درسی را که شب خوانده اید مرور کنید . مرور بهترین روش است و باید در چند روز تکرار شود .
-         مطالعات دو جور است مطالعه اجمالی و مطالعه مفهومی .
افراد در مطالعه اجمالی تلویزیون نگاه می کنند و در ضمن مطالعه هم می نمایند .
مطالعه مفهومی مطالعه ای است که مطلب باید دقیق به ذهن وارد شود و آن را فهمید و جایگزین کرد. عدّه ای در مطالعه خود با صدای بلند می خوانند ، در حالیکه صامت خوانی درست تر است .
روش کلی و صحیح مطالعه این است که :
-         مطالب را سریع یک نگاه اجمالی نموده عناوین و اشکال کتاب را بررسی کنید .
-         زیر مطالب مهم خط بکشید .
-         بعد فیش برداری کنید و نکات مهم را در آن بنویسید .
مطلب دیگر اینکه صامت خوانی درست تر است و یاد گیری با بلند بلند خواندن کمتر مؤثر است ؛ و مطلب آخر اینکه اصولاً در یک زمان فقط یک مطلب می تواند به ذهن وارد شود و هرگز چند مطلب با هم به ذهن نمی روند . لذا موزیک مانع از این خواهد شد که مطلبی را به طور عمیق به ذهن بسپاریم
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:آیا بلند خواندن بهتر مؤثر است ؟,اموزش,بهتر مطالعه کردن,اموزش بهتر مطالعه کردن, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

رفتار پدر و مادر در حضور فرزندان با یکدیگر و فرزندانشان چگونه باید باشد ؟
الف- بیشتر پدران ، به سبب کار و مشغله های اجتماعی ، در خانه کمتر حضور فیزیکی دارند و برخی نیز با توجه به نوع کار و یا با قبول کار کمتر ، بیشتر در خانه در کنار خانواده خویش قرار می گیرند .
با تأسف زیاد عدهّ ای از پدران ، اگرچه در خانه حضور فیزیکی دارند ولی از حضور روانی شان خبری و اثری نیست زیرا به هنگام حضور در خانه ، همواره با سایر افراد خانواده سر جنگ و دعوا دارند و به جرو بحث های بیهوده می پردازند و با آزارها و زخم زبانهایشان ، تخریب روانی و شخصیتی اعضای خانواده را باعث می شوند و یا بود و نبودشان یکی است و هیچ گونه حساسیت مؤثر و یا واکنش مثبت و سازنده ای نسبت به فرزندانشان از خود نشان نمی دهند .
در مقابل هستند چه بسیار پدران دلسوزی که اگر چه در بیرون از خانه به کار اشتغال دارند ، ولی همه ی فرزندان ، حضور روانی شان را بخوبی احساس می کنند . زیرا چنین پدرانی ، با استفاده از هر فرصتی ، با خانوادشان تماس می گیرند و مسائل خانه را با دقت پیگیری می نمایند و گه گاهی هم با مدد خواهی از برخی فرزندان انجام کارها را ، برای همسر و فرزندانشان آسان می کنند و با این ترتیب می توان گفت حضور روانی پدران در خانه هم لازم و ضروری است .
پدران آگاه می دانند در زمانی که در خانه حضور دارند ، باید پسران بزرگتر خود را ، با بذل و مهر و محبت پدری ، با خود نزدیک کنند تا آنجائیکه در نبودشان ، آنان براساس تفاهیم ایجاد شده بین پدر و فرزند ، همیشه با احساس مسؤولیت ، وظایف خود و همچنین برخی وظایف پدر نسبت به خانواده را در غیاب پدر بعهده بگیرند .
ب در غیاب پدران ، اغلب مادران ، همه یا پاره ای از مسؤولیت های پدر خانواده را می پذیرند و برخی دیگر هم در چنین شرایطی با مشاهده کمترین کوتاهی یا نافرمانی از سوی فرزند یا فرزندانشان ، تنبیه آنان را به پدر حواله می دهند و یا با تهدیدشان به اینکه پس از حضور پدر در خانه ، از ایشان به پدر شکایت خواهند برد ، جایگاه ویژه خود را متزلزل و چه بسا بی اعتبار می کنند . چنین اقدامی ، هیچ وقت ، در برابر هیچ عمل و اقدامی از سوی فرزندان برای هیچ مادری شایسته و مناسب نیست و بهتر است که هر مادر با تدابیری که خود می اندیشد و مؤثرترین آن ، همانا از طریق مهر مادرانه است ، عواطف فرزندانش را به خود و انجام تکالیفی که به عهده شان است جلب نماید و به هیچوجه در حضور فرزندان ، از آنان به پدر خانواده گله و شکایت نکند .
همچنان که پدر خانواده وظیفه دارد در حضور یا غیاب مادر خانواده ، زبان به بدگوئی یا انتقاد از همسرش تحت هیچ عنوان نگشاید ؛ بر مادر خانواده نیز واجب است که در غیاب یا حضور پدر همیشه رعایت احترام وی را بنماید و با حق شناسی از زحمات و فداکاریهای پدر ، فرزندان را به اطاعت از دستورها و مصلحت اندیشی های خیر خواهانه ی پدر تشویق کند تا هر یک به عنوان ستون های اصلی خانه ، از سستی و بی اعتباری خانواده جلوگیری بعمل آوردند و با افزایش قدر والدین ، نفوذ پدر و مادر را نزد فرزندانشان تثبیت کنند .
به هر صورت هر خانواده باید بداند که فرزندانشان را نباید با صِرف تحکم و دستور فرمائی های خشک بزرگ کنند . زیرا همانطور که پیشتر اشاره رفت ، عوامل اصلی رشد سالم فرزندان ، بستگی تام و تمام به احترام متقابل ، بذل و برخورداری از محبت ، نظارت و مراقبت در کارها و رفت و آمدهایشان و آگاهی از چگونگی و چرائی امر و نهی های والدین و بزرگان خانواده و جامعه با آنان دارد .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:رفتار پدر مادر,رفتار پدر و مادر در حضور فرزندان, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

CopyRight| 2009 , izadpanahnader.LoxBlog.Com , All Rights Reserved
Powered By LoxBlog.Com | Template By:
NazTarin.Com